Etken Madde(ler):

Klaritromisin

Piyasa Şekilleri:

125 mg/5 ml: 70 ml 
250 mg/5 ml: 50 ml 

Kullanım Şekli:

12 yaşından küçükler için: Günde 2 kez kg başına 7.5 mg kullanılır. Günlük doz 1000 mg'ı aşmamalıdır. Streptokoklarla oluşmuş enfeksiyonlarda tedavi 10 günden önce kesilmemelidir.

Endikasyonları:

Streptococcus pyogenes'in etken olduğu faranjit/tonsillit; Streptococcus pneumoniae'nin etken olduğu akut maksiller sinüzit gibi üst solunum yolları; Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis veya Streptococcus pneumoniae'nin etken olduğu kronik bronşitin akut alevlenmeleri, Mycoplasma pneumoniae veya Streptococcus pneumoniani'nin etken olduğu pnömoni gibi alt solunum yolu; Staphylococcus aureus veya Streptococcus pyogenes'e bağlı komplike olmayan deri ve yumuşak dokunun (abseler genellikle cerrahi drenaj gerektirir) hafiften orta dereceye kadar olan enfeksiyonlarının tedavisinde endikedir. Klaritromisin, Mycobacterium avium veya Mycobacterium intracellulare'ye bağlı yaygın ve lokal mikrobakteriyel enfeksiyonların ve Mycobakterium chelonae, Mycobacterium fortuitum ve Mycobacterium kansasaii'ye bağlı lokal enfeksiyonların tedavisinde endikedir. Klaritromisin, asid supresyon varlığında Helicobacter pylori eradikasyonu için endikedir; bu durum duodenal ülserin tekrarlanmasını azaltır.

Kontrendikasyonları:

Makrolid antibiyotiklere karşı aşırı duyarlılığı olanlarda kontrendikedir. Klaritromisin, daha önceden var olan kardiyak anormalliklere (aritmi, bradikardi, QT aralığı genişlemesi, iskemik kalp hastalığı, konjestif kalp yetmezliği gibi) veya elektrolit dengesizliğine sahip, terfenadin tedavisi gören hastalarda kontrendikedir.

Uyarılar:

Makrolidler dahil olmak üzere hemen hemen bütün antibakteriyel ajanlarla psödomembranöz kolit rapor edilmiştir ve hafiften yaşamı tehdit edecek kadar çeşitli derecelerde olabilir. Dolayısıyla, antibakteriyel ajanların uygulanmasından önce, diyareli hastalarda bu teşhisin değerlendirmeye alınması önemlidir. Antibakteriyel ajanlarla tedavi, kalın barsağın normal florasını değiştirir ve Clostridium'ların aşırı üremesine neden olabilir. Çalışmalar, Clostridium difficile'in ürettiği bir toksinin antibiyotiğe bağlı kolitin başlıca nedeni olduğunu göstermiştir. Psödomembranöz kolit teşhisi konduktan sonra, terapötik ölçümler başlatılmalıdır. Psödomembranöz kolitin hafif olguları, genellikle sadece ilacın kesilmesine yanıt verebilirler. Orta ve şiddetli durumlarda sıvı ve elektrolit tedavisi, protein suplementasyonu ve Clostridium difficile'e karşı etkili bir antibakteriyel ilaçla tedavi düşünülmelidir. Klaritromisin başlıca karaciğer ve böbrekle atılır. Normal renal fonksiyonlu hepatik bozukluğu olan hastalarda doz ayarlaması yapılmadan uygulanabilir. Bununla beraber, birlikte hepatik bozukluğu olsun veya olmasın şiddetli renal bozukluk varlığında, dozun azaltılması veya doz aralarının açılması uygun olabilir. Şiddetli renal bozukluğu olan yaşlı hastalarda, doz ayarı düşünülmelidir. Klaritromisinle linkomisin ve klindamisinde olduğu gibi diğer makrolid antibiyotiklerle çapraz rezistans olasılığı da düşünülmelidir. Klaritromisin, diğer alternatif tedavilerden hiç birinin uygun olmadığı klinik durumlar hariç gebelerde kullanılmamalıdır. Eğer ilaç alımı sırasında gebelik oluşursa, hasta, fetusun uğrayacağı potansiyel zararlar konusunda bilgilendirilmelidir. Klaritromisinin insan sütüyle atılıp atılmadığı bilinmemektedir. Emziren kadınlara klaritromisin verirken dikkatli olunmalıdır.

Yan Etkileri:

Klinik çalışmalarda gözlenen yan etkilerin çoğunluğu hafif ve geçici türde olup, klasik makrolidlere göre gastrointestinal yan etkilere daha az rastlanmaktadır. Gözlenen yan etkilerin çoğu gastrointestinal sistemle ilgili olup, diyare, kusma, abdominal ağrı, dispepsi ve bulantıdır. Diğer yan etkiler baş ağrısı, tad değişikliği ve karaciğer enzimlerinde geçici artışları içerir.

İlaç Etkileşimleri:

Klinik çalışmalar, teofilin ve karbamazepinin klaritromisinle birlikte uygulanması sonucunda, kanda bu ilaçların düzeylerinde orta derecede ama istatistiksel olarak anlamlı (P<=0.05) bir artış olduğunu göstermiştir. Sitokrom P450 sistemiyle metabolize edilen varfarin, ergot alkaloidleri, triazolam, midazolam ve siklosporin gibi ilaçlarla birlikte klaritromisin kullanılması, bu diğer ilaçların serum düzeylerindeki artışla ilgili olabilir. Klaritromisin ve digoksini birlikte kullanan hastalarda yükselmiş digoksin serum konsantrasyonları rapor edilmiştir. Serum digoksin düzeylerinin kontrol edilmesi düşünülmelidir. Makrolidlerin terfenadin metabolizmasına etki ettikleri rapor edilmiştir. Bu etki kardiyak aritmilerle ilgili olup, terfenadin düzeylerinde artıştır. Astemizol ve diğer makrolidlerin birlikte uygulanmasıyla benzer etkiler görülmüştür. HIV enfeksiyonlu yetişkinlere sürekli olarak oral klaritromisin ve zidovudin uygulanması, zidovudinin kararlı-durum düzeylerinde düşüşe neden olabilir. Çocuklarda böyle bir reaksiyon rapor edilmemiştir. Birlikte uygulandıklarında, klaritromisin veya omeprazolun plazma konsantrasyonlarında artış olabilirse de, doz ayarlamasına gerek yoktur.