|
PEGASYSŞırıngaRocheEtken Madde(ler:Peginterferon alfa-2a
Roche
Etken Madde(ler:
Peginterferon alfa-2aPiyasa Şekilleri:
180 mcg/0.5 ml: 0.5 ml'lik 4 şırınga ve 4 enjeksiyon iğnesi, 180 mcg/0.5 ml: 0.5 ml'lik 1 şırınga ve 1 enjeksiyon iğnesi, 135 mcg/0.5 ml: 0.5 ml'lik 4 şırınga ve 4 enjeksiyon iğnesi, 135 mcg/0.5 ml: 0.5 ml'lik 1 şırınga ve 1 enjeksiyon iğnesi içeren ambalajlarda.
Kullanım Şekli:
Kronik Hepatit B: Hem HBeAg-pozitif hem de HBeAg-negatif kronik hepatit B için önerilen Pegasys doz ve tedavi süresi 48 hafta süreyle abdomen veya uyluk bölgesine subkutan uygulama ile haftada bir kez 180 mcg şeklindedir. Kronik hepatit C: Pegasys için oral ribavirin ile birlikte verilen veya monoterapi olarak tavsiye edilen doz, abdomen veya uyluk bölgesinde s.c. uygulama ile haftada bir kez 180 mcg'dır. Ribavirin dozu gıda ile birlikte uygulanmalıdır. Kronik hepatit C'nin ribavirin ile kombinasyon tedavisinin süresi viral genotipe bağlıdır. HCV genotip-1 ile enfekte olan hastalar viral yüke bakılmaksızın 48 haftalık bir tedavi görmelidir. HCV genotip 2/3 ile enfekte olan hastalar viral yüke bakılmaksızın 24 haftalık bir tedavi görmelidir. Tedavi süresine karar verilirken, ek risk faktörlerinin varlığı da dikkate alınmalıdır. Pegasys monoterapisinin tavsiye edilen süresi 48 haftadır. HIV-HCV Koenfeksiyonu: Tek başına veya 800 mg ribavirin ile kombine olarak, önerilen Pegasys dozu genotipe bakmaksızın, 48 hafta süreyle subkutan olarak haftada 180 mcg'dır. Günlük 800 mg üzerinde ribavirin dozları ile kombinasyon tedavisi veya 48 haftadan daha az süreli bir tedavinin etkinlik ve güvenliliği araştırılmamıştır. Orta veya şiddetli derecede istenmeyen reaksiyonlar (klinik ve/veya laboratuvar) için doz değişikliği gerektiğinde başlangıçtaki doz azaltımı olarak 135 mcg'a inilmesi genelikle yeterli olur. Ancak bazı olgularda dozun 90 mcg veya 45 mcg'a düşürülmesi gerekir. İstenmeyen reaksiyon ortadan kalktığında doz artışları veya orijinal doza dönüş düşünülebilir. Nötrofil sayısı <750/mm3 olduğunda doz azaltımı önerilir. Mutlak Nötrofil Sayısı (ANC) değerleri <500/mm3 olan hastalarda ANC (Mutlak nötrofil sayımı) değerleri >1000/mm3 olana kadar tedavi ertelenmelidir. Tedaviye yeniden 90 mikrogram Pegasys ile başlanmalı ve nötrofil sayısı izlenmelidir. Trombosit sayısı <50,000/mm3 ise dozun 90 mikrogram'a düşürülmesi önerilir. Trombosit sayısı <25,000/mm3'ün altına düştüğünde tedavinin kesilmesi önerilir. Ribavirine karşı intolerans durumunda, Pegasys monoterapisi devam ettirilmelidir. ALT artışları sürekli veya kalıcı olduğunda doz ilk olarak 135 mikrogram'a düşürülmelidir. Doz azaltımına rağmen ALT düzeylerindeki artış progresif olduğunda veya bu artışa bilirubin düzeyinde artış veya karaciğer dekompansasyon bulguları eşlik ettiğinde tedavi kesilmelidir. Pegasys tedavisi yaşlı hastalara uygulanırken, haftada bir kez 180 mcg'lık tavsiye edilen dozda ayarlama yapmak gerekli değildir. 18 yaşından küçük hastalarda güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir. Son safha böbrek hastalığı olan hastalarda, 135 mcg2lık bir başlangıç dozu kullanılmalıdır. Dekompanse sirozlu (örn.Child-Pugh A) hastalarda, Pegasys'in etkili ve güvenli olduğu gösterilmiştir. Kompanse sirozlu (örn.Child-Pugh B veya C veya kanamalı yemek borusu varisleri) hastalarda Pegasys değerlendirilmemiştir.
Endikasyonları:
Kronik Hepatit B: Kompanse karaciğer hastalığı, viral çoğalma ve karaciğer inflamasyonu bulgularının eşlik ettiği, siroz bulunmayan veya kompanse evrede sirozun eşlik ettiği hem HBeAg-pozitif hem de HBeAg-negatif kronik hepatit B tedavisi için endikedir. Kronik Hepatit C: Serum HCV-RNA'sı pozitif olan yetişkin hastalarda, kompanse sirozu olan ve/veya HIV ile de enfekte olmuş hastalar dahil, kronik hepatit C'nin tedavisi için endikedir. Kronik hepatit C'si olan hastalarda en uygun kullanım şekli ribavirin ile kombine kullanımıdır. Bu kombinasyon önceden tedavi edilmemiş hastalarla birlikte önceden interferon alfa tedavisine cevap vermiş ve ardından tedaviye son verildikten sonra nüks görülmüş hastalarda da endikedir. Monoterapi esas olarak ribavirine karşı intolerans veya ribavirinin kontrendikasyonu durumunda endikedir.
Kontrendikasyonları:
Aktif maddeye, alfa interferonlara veya yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılık, otoimmün hepatit, ciddi karaciğer fonksiyonu bozukluğu veya dekompanse karaciğer sirozu, yardımcı madde nedeniyle 3 yaşına kadar olan çocuklar ve yenidoğanlar, son altı ay içinde stabil olmayan veya kontrol edilmemiş kalp hastalığı dahil önceden mevcut olan ciddi kalp hastalığı geçmişi olanlarda, önceden mevcut olan, ciddi psikiyatrik durum veya rahatsızlık öyküsü (başlıca depresyon olmak üzere), gebelik ve emzirme, sirozlu ve Child-Pugh skoru >6 olan HIV-HCV hastalarında kontrendikedir. Ek olarak, peginterferon alfa-2a ve ribavirin kombinasyon tedavisi, ribavirin ya da ribavirin tabletin içerdiği yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılığı olan hastalarda, eşleri hamile olan erkeklerde ve hemoglobinopatisi (örn. talasemi, orak hücre anemisi) olan hastalarda kontrendikedir.
Uyarılar:
ALT düzeyleri yükselmiş hastalara kıyasla, ALT düzeyi normal olan hastalarda fibrozis gelişmesi daha yavaş hızda oluşabilir. HCV genotipi, hastanın yaş ve motivasyonu, yapısal ve/veya ekstrahepatik (karaciğer dışındaki) bulguların mevcudiyeti, psikolojik faktörler, bulaştırma riski, histolojik durum (mevcutsa) gibi diğer kriterler ve koşulların mevcudiyeti gözönüne alınmalıdır. Belli durumlarda (yani, Genotip 2 veya 3 hastalarında) histolojik olarak teyit edilmeden tedavi başlanabilir. Tüm hastalara çalışmaya dahil edilmeden önce bir karaciğer biyopsisi yapılır. Tedaviye başlamadan önce standart hematolojik ve biyokimyasal laboratuvar testlerinin yapılması tüm hastalar için önerilir. Trombosit sayısı >=90000/mm3, Mutlak Nötrofil Sayısı >=1500/mm3 ve yeterli şekilde kontrol edilmiş tiroid fonksiyonları (TSH ve T4) tedaviye başlanmadan önceki başlangıç değerleri olarak kabul edilebilir. HIV-HCV koenfeksiyonlu hastalar için; HIV-1-RNA'ya bakmaksızın, CD4 + hücre sayısı >=200 mcl veya CD4+ hücre sayısı >=100 mcl ancak >=200 mcl ve Amplicor HIV-1 Monitor Test, v1.5 ile HIV-1-RNA <5000 kopya/ml değerlerinin de göz önüne alınması gerekebilir. Tedaviye başlandıktan 2-4 hafta sonra hematolojik testler, 4. haftada biyokimyasal testler tekrarlanmalıdır. Tedavi genellikle tedavinin ilk 2 haftasında total beyaz kan hücresi (WBC) sayısı ve mutlak nötrofil sayısında (ANC) düşüş ile ilişkili olmuştur. 8 haftalık tedaviden sonra progresif düşüşler yaygın değildi. ANC'deki düşüş dozun azaltılmasıyla veya tedavinin kesilmesiyle geri dönüşlü olmuştur. Tedavi trombosit sayısında düşüş ile ilişkilidir. Klinik çalışmalarda peginterferon alfa-2a ile ribavirin kombine tedavisi sırasında kronik hepatit C hastalarının %15'inde anemi (hemoglobin<10 g/dl) gözlenmiştir. Anemi gelişme riski kadınlarda daha yüksektir. Tiroit fonksiyon anomalileri veya önceden varolan tiroit bozukluklarının kötüleşmesi rapor edilmiştir. TSH seviyeleri ilaç ile normal aralıkta tutulabildiğinde, tedaviye başlanabilir veya devam edilebilir. Peginterferon alfa-2a ile hipoglisemi, hiperglisemi ve diabetes mellitus gözlenmiştir. İnterferon tedavisi gören hastalarda ciddi psikiyatrik advers etkiler görülebilir. Ağır olgularda tedavinin kesilmesi düşünülmeli ve psikiyatrik müdahale yapılmalıdır. Hipertansiyon, supraventriküler aritmiler, konjestif kalp yetmezliği, göğüs ağrısı ve miyokard enfarktüsü alfa interferon tedavileri ile ilişkili bulunmuştur. Kardiyovasküler durumda herhangi bir kötüleşme varsa, tedavi askıya alınmalı veya sona erdirilmelidir. Tedavi sırasında hepatik dekompansasyon bulguları gelişen hastalarda tedavi kesilmelidir. Tedavi edilen hastalarda (virolojik yanıt olanlar dahil olmak üzere) ALT düzeylerinde başlangıca göre artışlar gözlenmiştir. Doz azaltımına rağmen ALT düzeyindeki artış progresif ve klinik açıdan anlamlı olduğunda veya bu artışa bilirubin düzeyinde artış eşlik ettiğinde tedavi kesilmelidir. Kronik hepatit C'nin aksine, kronik hepatit B'de tedavi sırasındaki hastalık alevlenmeleri nadir olmayıp, serum ALT düzeylerinde geçici ve potansiyel olarak anlamlı artışlarla karakterizedir. Ciddi, akut aşırı duyarlılık reaksiyonu (örn. kurdeşen, anjiyoödem, bronkokonstriksiyon, anafilaksi) çok nadiren gözlenmiştir. Bu tip bir durumda tedavi kesilmelidir. Alfa interferonlar ile tedavi süresince oto-antikorların gelişimi ve otoimmün bozukluklar bildirilmiştir. Ateş, interferon tedavisi sırasında yaygın biçimde bildirilen grip-benzeri sendromla ilişkili olmasına rağmen, persistan ateşin diğer nedenleri özellikle nötropenik hastalarda dışlanmalıdır. Tedaviden sonra nadiren, görme kaybına yol açabilen retina hemorajisi, pamukçuk, papilödem, optik nöropati ve retinal arter veya toplardamar tıkanması gibi oftalmolojik bozukluklar bildirilmiştir. Oftalmolojik rahatsızlıkları yeni ortaya çıkan veya kötüleşenlerde tedavi kesilmelidir. Dispne, pulmoner infiltratlar, pnömoni ve pnömonitin dahil olduğu pulmoner semptomlar bildirilmiştir. Persistan veya açıklanamayan pulmoner infiltratlar veya akciğer fonksiyon yetmezliği durumunda tedavi kesilmelidir. Nadiren psöriazisin ve sarkoidozun alevlenmesi veya provokasyonuyla ilişkili bulunmuştur. Karaciğer transplantasyonu yapılmış hastalarda tedavinin güvenliği ve etkisi belirlenmemiştir. HIV koenfeksiyonlu ve Oldukça Aktif Retroviral Tedavi (HAART; Highly Active Anti-Retroviral Therapy) gören hastalarda, laktik asidoz gelişme riski yüksek olabilir. Koenfeksiyonlu hastalar Child-Pugh skorları değerlendirilerek yakından izlenmeli ve Child-Pugh skorlarının 7'ye veya daha yüksek bir değere çıkması durumunda tedaviye hemen son verilmelidir. Bu hasta gruplarının interferonlarla yapılan monoterapi hakkında güvenlik verisi mevcut değildir. Gebelik kategorisi C'dir. Ribavirin tedavisi gebe kadınlarda kontrendikedir. Araç ve makine kullanma becerisi üzerine etkiler ile ilgili çalışmalar yoktur. Baş dönmesi, konfüzyon, uyku hali ve yorgunluk gelişen hastalar araç veya makine kullanmamaları konusunda uyarılmalıdır.
Yan Etkileri:
HCV mono enfeksiyonda 180 mcg peginterferon alfa-2a ve 800 mg ribavirin 24 hafta kullanımı: Ciddi advers olaylar %3 , anemi (hemoglobin <10 g/dl) %3, ribavirin dozunda değişiklik %19, advers olaylara bağlı olarak tedavinin bırakılması %4, anormal laboratuvar değerlerine bağlı olarak tedavinin bırakılması %1. HCV mono enfeksiyonda 180 mcg peginterferon alfa-2a ve 1000-1200 mg ribavirin 48 hafta kullanımı: Ciddi advers olaylar %11 , anemi (hemoglobin <10 g/dl) %15, ribavirin dozunda değişiklik %39, advers olaylara bağlı olarak tedavinin bırakılması %10, anormal laboratuvar değerlerine bağlı olarak tedavinin bırakılması %3. HIV-HCV koenfeksiyonda 180 mcg peginterferon alfa-2a ve 800 mg ribavirin 48 hafta kullanımı: Ciddi advers olaylar %17, anemi (hemoglobin <10 g/dl) %14, ribavirin dozunda değişiklik %37, advers olaylara bağlı olarak tedavinin bırakılması %12, anormal laboratuvar değerlerine bağlı olarak tedavinin bırakılması %3. Mono enfeksiyon ve/veya koenfeksiyonda yalnız peginterferon alfa-2a ve ribavirin ile kombinasyonda görülen yan etkiler: İştahsızlık, kilo kaybı, baş ağrısı, uykusuzluk, irritabilite, depresyon, baş dönmesi, konsantrasyon bozukluğu, anksiyete, dispne, öksürük, mide bulantısı, ishal, karın ağrısı, alopesi, kaşıntı, dermatit, cilt kuruması, kas ağrısı, eklem ağrısı, yüksek ateş, üşüme ve titreme, enjeksiyon bölgesinde enfeksiyon ve ağrı. Anormal laboratuvar değerleri: ALT artışı, bilirubin artışı, elektrolit bozuklukları (hipokalemi, hipokalsemi, hipofosfatemi), hiperglisemi, hipoglisemi ve trigliserid düzeylerinde yükselme. Hastaların %2'si doz değişikliği veya tedavinin kesilmesine neden olan ALT seviyeleri artışı yaşamıştır. Genel olarak doz değişiklikleri ile düzelen ve tedavinin kesilmesinden itibaren 4-8 hafta içinde tedavi öncesi düzeylerine geri dönen, hematolojik değerlerdeki düşüşlerle (lökopeni, nötropeni, lenfopeni, trombositopeni ve hemoglobin düşüşü) birliktelik göstermiştir.
İlaç Etkileşimleri:
Teofilinin AUC'sinde (sitokrom P450 1A2 aktivitesinin bir göstergesi) yaklaşık %25 artış olmuştur. Serumdaki teofilin konsantrasyonları izlenmeli ve teofilin dozunda uygun ayarlama yapılmalıdır. Etkileşimin 4 haftalık tedavinden sonra maksimum olduğu düşünülmektedir. Didanozin ribavirin ile birlikte uygulandığında, didanozin veya aktif metabolitine (dideoksiadenozin 5'-trifosfat) maruz kalma artmaktadır. Ribavirin kullanımı ile birlikte ölümcül karaciğer yetmezliği ve yanı sıra periferik nöropati, pankreatit ve semptomatik hiperlaktatemi/laktik asidoz bildirilmiştir. |
|
