ilon;τά το τέλος της αγωγής αξιολογήθηκε η παραµένουσα βιοχηµική και ιολογική ανταπόκριση καθώς και η ιστολογική βελτίωση. Παρατηρήθηκε στατιστικά σηµαντική, 10πλάσια αύξηση (από 4% σε 43%, p<0,01) στην παραµένουσα ιολογική και βιοχηµική απόκριση σε ασθενείς που υποτροπίασαν (Μ23136, Ν=99). Το ευνοϊκό προφίλ της θεραπείας συνδυασµού αντικατοπτρίστηκε επίσης στο σχετιζόµενο µε το γονότυπο HCV ή µε το ιικό φορτίο πριν την έναρξη της αγωγής, ποσοστό απόκρισης. Στους βραχίονες συνδυασµού και µονοθεραπείας µε ιντερφερόνη αντίστοιχα, τα ποσοστά παραµένουσας απόκρισης σε ασ&thet |