Celebrex /Pfizer

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

CELEBREXΚαψάκιο, σκληρό 100 mg ή 200 mg

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε καψάκιο περιέχει 100 mg ή 200 mg celecoxib.

Για τα έκδοχα βλέπε το λήµµα 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Καψάκιο, σκληρό.

Αδιαφανή, λευκά καψάκια µε δύο κυανές λωρίδες µε τις ενδείξεις 7767 και 100.

Αδιαφανή, λευκά καψάκια µε δύο χρυσές λωρίδες µε τις ενδείξεις 7767 και 200.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Συµπτωµατική ανακούφιση στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας ή της ρευµατοειδούς αρθρίτιδας.

4.2 ∆οσολογία και τρόπος χορήγησης

Οστεοαρθρίτιδα: Η συνήθης συνιστώµενη ηµερήσια δόση είναι 200mg, λαµβανόµενη άπαξ ηµερησίως ή διηρηµένη σε δύο δόσεις. Σε ορισµένους ασθενείς , µε ανεπαρκή ανακούφιση από τα συµπτώµατα µια δόση των 200 mg δύο φορές ηµερησίως µπορεί να αυξήσει την αποτελεσµατικότητα.

Ρευµατοειδής αρθρίτιδα: Η συνιστώµενη ηµερήσια δόση είναι 200-400mg, λαµβανόµενη διηρηµένη σε δύο δόσεις .

Η µέγιστη συνιστώµενη ηµερήσια δόση και για τις δύο ενδείξεις είναι 400 mg.

Το {Εµπορική ή άλλη ονοµασία} µπορεί να λαµβάνεται µε ή χωρίς τροφή.

Ηλικιωµένοι ασθενείς:

Στους ηλικιωµένους (> 65 ετών) και ειδικά σε όσους ζυγίζουν λιγότερο από 50 kg θα πρέπει να χρησιµοποιείται αρχικά η χαµηλότερη δόση (200mg ηµερησίως). Εάν είναι απαραίτητο, η δόση αυτή µπορεί αργότερα να αυξηθεί σε 400mg ηµερησίως (βλέπε 4.4 και 5.2).

Ηπατική ανεπάρκεια: Σε ασθενείς µε επιβεβαιωµένη µέτριας βαρύτητας ηπατική ανεπάρκεια και λευκωµατίνη ορού ίση µε 25-35 g/l, η θεραπεία θα πρέπει να αρχίζει µε το ήµισυ της συνιστώµενης δόσης. Η εµπειρία στους ασθενείς αυτούς περιορίζεται σε κιρρωτικούς ασθενείς (βλέπε τα 4.3, 4.4 και 5.2).

Νεφρική ανεπάρκεια: Η εµπειρία µε celecoxib σε ασθενείς µε ήπιας ή µέτριας βαρύτητας νεφρική ανεπάρκεια είναι περιορισµένη, συνεπώς οι ασθενείς αυτοί θα πρέπει να αντιµετωπίζονται µε προσοχή (βλέπε τα 4.3, 4.4 και 5.2).

Παιδιά: Η celecoxib δεν ενδείκνυται για χρήση σε παιδιά.

4.3 Αντενδείξεις

Ιστορικό υπερευαισθησίας στη δραστική ουσία ή σε οποιοδήποτε έκδοχo (βλέπε 6.1)

Γνωστή υπερευαισθησία στις σουλφοναµίδες.

Ενεργό πεπτικό έλκος ή γαστρεντερική (GI) αιµορραγία.

Ασθενείς που παρουσίασαν άσθµα, οξεία ρινίτιδα, ρινικούς πολύποδες, αγγειονευρωτικό οίδηµα, κνίδωση ή άλλες αντιδράσεις αλλεργικού τύπου µετά τη λήψη ακετυλοσαλικυλικού οξέος ή ΜΣΑΦ συµπεριλαµβανοµένων των αναστολέων COX-2 (κυκλοοξυγενάσης-2) .

Αντενδείκνυται στη κύηση και σε γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία, εκτός και αν χρησιµοποιούν κάποια αποτελεσµατική µέθοδο αντισύλληψης (βλέπε 4.5). Η celecoxib έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί δυσπλασίες σε δύο είδη πειραµατόζωων στα οποία µελετήθηκε (βλέπε 4.6 και 5.3). Το ενδεχόµενο να αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο κατά την κύηση δεν είναι γνωστό αλλά δεν µπορεί να αποκλεισθεί.

Γαλουχία (βλέπε 4.6 και 5.3).

Σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία (λευκωµατίνη ορού <25 g/l ή δείκτης Child-Pugh ≥ 10).

Ασθενείς µε υπολογισθείσα κάθαρση κρεατινίνης <30ml/min.

Φλεγµονώδης νόσος του εντέρου

Σοβαρή συµφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (NYHA III-IV)

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση

Λόγω της πιθανότητας εµφάνισης αυξηµένων ανεπιθύµητων ενεργειών σε υψηλότερες δόσεις celecoxib,άλλων αναστολέων COX-2 και ΜΣΑΦ, οι ασθενείς στους οποίους χορηγείται celecoxib θα πρέπει να παρακολουθούνται µετά την αύξηση της δοσολογίας και εάν δεν υπάρχει αύξηση της αποτελεσµατικότητας, θα πρέπει να εξετάζονται άλλες θεραπευτικές επιλογές (βλέπε.4.2).

Επιπλοκές του ανώτερου γαστρεντερικού συστήµατος (διατρήσεις, έλκη, ή αιµορραγίες (PUBs) ), ορισµένες από τις οποίες είχαν ως αποτέλεσµα το θάνατο, έχουν συµβεί σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία µε celecoxib. Συνιστάται προσοχή στη θεραπεία ασθενών µε αυξηµένο κίνδυνο εµφάνισης γαστρεντερικών επιπλοκών µε τα ΜΣΑΦ, όπως οι ηλικιωµένοι ασθενείς που παίρνουν ταυτόχρονα άλλα ΜΣΑΦ ή ακετυλοσαλικυλικό οξύ, ή οι ασθενείς µε ιστορικό γαστρεντερικής νόσου, όπως έλκος και γαστρορραγία.

Υπάρχει αυξηµένος κίνδυνος εµφάνισης γαστρεντερικών ανεπιθύµητων ενεργειών για τη celecoxib, τους άλλους αναστολείς COX-2 και τα ΜΣΑΦ, όταν συγχορηγούνται µε ακετυλοσαλικυλικό οξύ (ακόµα και σε χαµηλές δόσεις ).

Οι εκλεκτικοί αναστολείς COX-2 δεν είναι υποκατάστατα του ακετυλοσαλικυλικού οξέος για προφύλαξη από καρδιαγγειακή θροµβοεµβολική νόσο, εξαιτίας της έλλειψης επίδρασης στη λειτουργία των αιµοπεταλίων. Επειδή η celecoxib δεν αναστέλλει τη συσσώρευση των αιµοπεταλίων, οι αντιαιµοπεταλιακές θεραπείες (π.χ. ακετυλοσαλικυλικό οξύ) δεν θα πρέπει να διακοπούν και αν ενδείκνυνται θα πρέπει να συστήνονται σε ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο ή έχουν ιστορικό καρδιαγγειακών ή άλλων θροµβωτικών επεισοδίων (προηγούµενο ιστορικό εµφράγµατος του µυοκαρδίου, στηθάγχης, ισχαιµικής καρδιοπάθειας, αρτηριοσκληρωτικής καρδιοπάθειας, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (CVA), εγκεφαλική ισχαιµία, εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαµψης µε µόσχευµα ή εγχείρηση περιφερικών αγγείων). Οι ασθενείς µε ιστορικό ισχαιµικής καρδιοπάθειας, θα πρέπει να αντιµετωπίζονται µε προσοχή, εξαιτίας του φαρµακοδυναµικού προφίλ των εκλεκτικών αναστολέων COX-2 όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Πρέπει να λαµβάνονται κατάλληλα µέτρα και να εξετάζεται το ενδεχόµενο διακοπής της θεραπείας µε celecoxib, αν υπάρχει κλινική απόδειξη επιδείνωσης της κατάστασης των ειδικών κλινικών συµπτωµάτων σε αυτούς τους ασθενείς. Όπως και µε άλλα φάρµακα, που είναι γνωστό ότι αναστέλλουν τη σύνθεση των προσταγλανδινών, έχει παρατηρηθεί κατακράτηση υγρών και οίδηµα σε ασθενείς που ελάµβαναν celecoxib. Συνεπώς, η celecoxib θα πρέπει να χορηγείται µε προσοχή σε ασθενείς µε ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας, δυσλειτουργίας της αριστεράς κοιλίας ή υπέρτασης και σε ασθενείς µε προϋπάρχον οίδηµα οποιασδήποτε αιτιολογίας, καθώς η αναστολή της σύνθεσης των προσταγλανδινών µπορεί να έχει ως αποτέλεσµα την επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας και την κατακράτηση υγρών. Προσοχή απαιτείται επίσης σε ασθενείς που λαµβάνουν διουρητικά ή που αλλιώς βρίσκονται σε κίνδυνο υποογκαιµίας. Επιβάρυνση της νεφρικής ή της ηπατικής λειτουργίας και ιδιαιτέρως καρδιακή δυσλειτουργία είναι περισσότερο πιθανό να συµβεί σε ηλικιωµένους, στους οποίους θα πρέπει να χορηγείται η χαµηλότερη αποτελεσµατική δόση και να βρίσκονται υπό κατάλληλη ιατρική παρακολούθηση. ∆εδοµένα από κλινικές µελέτες έχουν δείξει ότι η επίδραση της celecoxib στη νεφρική λειτουργία είναι παρόµοια µε την επίδραση που παρατηρήθηκε µε τα συγκριτικά ΜΣΑΦ. Η celecoxib αναστέλλει το CYP2D6. Αν και δεν αποτελεί ισχυρό αναστολέα του ενζύµου αυτού, µείωση της δόσης µπορεί να απαιτηθεί για τα φάρµακα των οποίων η τιτλοποίηση της δόσης τους εξατοµικεύεται και που µεταβολίζονται από το CYP2D6 (βλέπε το 4.5). Οι ασθενείς µε γνωστό ανεπαρκή µεταβολισµό µέσω του ενζύµου CYP2D6 θα πρέπει να λαµβάνουν τη θεραπεία µε προσοχή ( βλέπε 5.2.). Σοβαρές δερµατικές αντιδράσεις, που περιλαµβάνουν αποφολιδωτική δερµατίτιδα, σύνδροµο Steven-Johnson και τοξική επιδερµική νεκρόλυση, έχουν αναφερθεί σε σχέση µε τη χρήση των ΜΣΑΦ συµπεριλαµβανοµένης της celecoxib, κατά της διάρκεια της παρακολούθησης του προϊόντος µετά την κυκλοφορία του στην αγορά (βλέπε 4.8). Αντιδράσεις υπερευαισθησίας (αναφυλαξία και αγγειοοίδηµα) έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που λαµβάνουν celecoxib (βλέπε 4.8). Ασθενείς µε ιστορικό αλλεργίας σε σουλφοναµίδες, ίσως διατρέχουν µεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσουν αντιδράσεις υπερευαισθησίας (βλέπε 4.3). Η χορήγηση της celecoxib πρέπει να διακόπτεται µε την πρώτη ένδειξη υπερευαισθησίας. Η celecoxib µπορεί να καλύψει τον πυρετό καιάλλα συµπτώµατα της φλεγµονής. Σε ασθενείς στους οποίους συγχορηγήθηκε βαρφαρίνη σηµειώθηκαν σοβαρά περιστατικά αιµορραγίας. Προσοχή απαιτείται στις περιπτώσεις συνδυασµού celecoxib µε βαρφαρίνη και άλλα αντιπηκτικά ( βλέπε 4.5). Τα καψάκια {Εµπορική ή άλλη ονοµασία}100 και 200 mg περιέχουν λακτόζη (149,7 mg και 49,8 mg αντιστοίχως). Ασθενείς µε σπάνια κληρονοµικά νοσήµατα δυσανεξίας στη γαλακτόζη, ανεπάρκειας της Lapp λακτάσης ή δυσαπορρόφησης γλυκόζης-γαλακτόζης, δεν πρέπει να λαµβάνουν αυτό το φάρµακο.

4.5 Αλληλεπιδράσεις µε άλλα φαρµακευτικά προϊόντα κα&iota