λους τους ασθενείς. Μπορεί να αναπτυχθεί σοβαρή κοκκιοκυτταροπενία, θρομβοκυτταροπενία, αναιμία ή οποιοσδήποτε συνδυασμόςαυτών. Κατά τη θεραπεία και μέχρι να επιτευχθεί αποκατάσταση πρέπει να παρακολουθούνται συχνά πλήρη αιμοδιαγράμματα, συμπεριλαμβανομένου του διαφορικού αριθμού λευκών αιμοσφαιρίων και του προσδιορισμού αριθμού αιμοπεταλίων. Πρέπει να εξετασθεί η προφυλακτική ή η εμπειρική χρήση φαρμάκων κατά των λοιμώξεων (βακτηριακών, μυκητισιακών, ιϊκών) για την πρόληψη και αντιμετώπιση των λοιμώξεων κατάτην ουδετεροπενική περίοδο. Εάν |